Stempeldag
Diploma’s, paspoorten, verklaringen van goed gedrag, gecertificeerde kopieën en vooral stempels, heel veel stempels, daar lust de gemiddelde Basotho ambtenaar wel pap van. Je moet er wat voor over hebben om je verblijfsvergunning en registratie te regelen. Soms levert dit hilarische (en soms ietwat frustrerende) taferelen op. Een dagje Maseru, dat in het teken staat van Els haar artsenregistratie (poging 2 inmiddels), ziet er ongeveer zo uit:
Eerst maar eens een bezoekje brengen aan het politiebureau. Daar kan je namelijk je kopieën van belangrijke documenten laten certificeren. Zonder stempel en een handgeschreven “True Copy” is een kopie immers geen echte kopie! Door schade en schande wijs geworden hebben we tig kopieën gemaakt van ons paspoort, rijbewijs, diploma, etc. Els schuift een hele stapel papieren onder de neus van agent nummer 1. Hij vraagt naar haar originele diploma, welke ze in Nederland heeft achtergelaten. Gelukkig weet ze hem te overtuigen door de oorspronkelijke kopie van de kopie te laten zien. Dat werkt blijkbaar ook ;). Agent nummer 2 zet als een malle stempels op alle goedgekeurde paperassen. Horde 1 is genomen…
Voordat de registratie kan worden afgerond bij de Medical Council, heeft Els nog één ondertekende brief nodig van de Christian Health Association Lesotho (kortweg CHAL), de overkoepelende organisatie waar Paray Hospital onder valt. Dus maken we een tussenstop bij het hoofdbureau van CHAL. Een aantal weken terug was de hele afdeling “Registration” spontaan op workshop, waardoor er niks kon worden afgehandeld, maar vandaag lijken we meer geluk te hebben. Nadat Els ook hier wat kopieën inlevert, verdwijnt mevrouw Prisilla met de felbegeerde brief om een handtekening te regelen. Helaas helaas, haar meerdere is er niet vandaag en er is niemand anders gemachtigd om de brief te ondertekenen. Maarrr, maandag is de baas terug, dus of we niet het weekend in Maseru kunnen blijven en maandag terug kunnen komen (Maseru-Thaba Tseka is namelijk 3 uur rijden). Dan kan wel, maar dan willen we wel zeker weten of de beste man er maandag ook echt is. Tja, het zou ook dinsdag kunnen worden laat Prisilla ons weten. We besluiten het anders aan te pakken. Prisilla stuurt de brief zelf door naar de Medical Council zodra deze ondertekend is en belt Els zodra dit gelukt is. Sindsdien heeft niemand meer iets van Prisilla vernomen ;)…
Wordt vervolgd!
PS: Gelukkig kan Els gewoon aan de slag in het ziekenhuis zolang de registratie maar “in progress” is.
Dagje Katse dam (en meer…)
Al lang keken we ernaar uit: met onze eigen auto (sinds kort zijn we de trotse eigenaar van een Mitsubishi Pajero Io 4x4) naar de Katse dam, één van de toeristische hoogtepunten van Lesotho. Ook al wonen en werken we in dit land, we vinden het hartstikke leuk om af en toe de toerist uit te hangen. Afgelopen zaterdag was het dan zover. Na zo’n 2 uur rijden op een onverharde weg, vol hobbels, kuilen en grote stenen, kwamen we aan. Wat een prachtig gezicht! Een helderblauw meer in de bergen en een dam van een grootte zoals je ze niet vaak ziet. En dat kan kloppen, want het is de grootste dam van Afrika.
Diploma’s, paspoorten, verklaringen van goed gedrag, gecertificeerde kopieën en vooral stempels, heel veel stempels, daar lust de gemiddelde Basotho ambtenaar wel pap van. Je moet er wat voor over hebben om je verblijfsvergunning en registratie te regelen. Soms levert dit hilarische (en soms ietwat frustrerende) taferelen op. Een dagje Maseru, dat in het teken staat van Els haar artsenregistratie (poging 2 inmiddels), ziet er ongeveer zo uit:
Eerst maar eens een bezoekje brengen aan het politiebureau. Daar kan je namelijk je kopieën van belangrijke documenten laten certificeren. Zonder stempel en een handgeschreven “True Copy” is een kopie immers geen echte kopie! Door schade en schande wijs geworden hebben we tig kopieën gemaakt van ons paspoort, rijbewijs, diploma, etc. Els schuift een hele stapel papieren onder de neus van agent nummer 1. Hij vraagt naar haar originele diploma, welke ze in Nederland heeft achtergelaten. Gelukkig weet ze hem te overtuigen door de oorspronkelijke kopie van de kopie te laten zien. Dat werkt blijkbaar ook ;). Agent nummer 2 zet als een malle stempels op alle goedgekeurde paperassen. Horde 1 is genomen…
Voordat de registratie kan worden afgerond bij de Medical Council, heeft Els nog één ondertekende brief nodig van de Christian Health Association Lesotho (kortweg CHAL), de overkoepelende organisatie waar Paray Hospital onder valt. Dus maken we een tussenstop bij het hoofdbureau van CHAL. Een aantal weken terug was de hele afdeling “Registration” spontaan op workshop, waardoor er niks kon worden afgehandeld, maar vandaag lijken we meer geluk te hebben. Nadat Els ook hier wat kopieën inlevert, verdwijnt mevrouw Prisilla met de felbegeerde brief om een handtekening te regelen. Helaas helaas, haar meerdere is er niet vandaag en er is niemand anders gemachtigd om de brief te ondertekenen. Maarrr, maandag is de baas terug, dus of we niet het weekend in Maseru kunnen blijven en maandag terug kunnen komen (Maseru-Thaba Tseka is namelijk 3 uur rijden). Dan kan wel, maar dan willen we wel zeker weten of de beste man er maandag ook echt is. Tja, het zou ook dinsdag kunnen worden laat Prisilla ons weten. We besluiten het anders aan te pakken. Prisilla stuurt de brief zelf door naar de Medical Council zodra deze ondertekend is en belt Els zodra dit gelukt is. Sindsdien heeft niemand meer iets van Prisilla vernomen ;)…
Wordt vervolgd!
PS: Gelukkig kan Els gewoon aan de slag in het ziekenhuis zolang de registratie maar “in progress” is.
Dagje Katse dam (en meer…)
Al lang keken we ernaar uit: met onze eigen auto (sinds kort zijn we de trotse eigenaar van een Mitsubishi Pajero Io 4x4) naar de Katse dam, één van de toeristische hoogtepunten van Lesotho. Ook al wonen en werken we in dit land, we vinden het hartstikke leuk om af en toe de toerist uit te hangen. Afgelopen zaterdag was het dan zover. Na zo’n 2 uur rijden op een onverharde weg, vol hobbels, kuilen en grote stenen, kwamen we aan. Wat een prachtig gezicht! Een helderblauw meer in de bergen en een dam van een grootte zoals je ze niet vaak ziet. En dat kan kloppen, want het is de grootste dam van Afrika.
Om 11u start de tour bij het bezoekerscentrum. En die volgen we samen met maar liefst vijf andere blanke mensen. Dat zijn we niet meer gewend, aangezien we in Thaba Tseka de enige blanken zijn. Hele leuke lui, we hebben direct een klik met elkaar. Het blijken Zuid Afrikanen te zijn, met wie we nog een lange dag gaan beleven!
De 1,5u durende tour (kosten: € 0,75!) leert ons meer over de dam die Lesotho van elektriciteit voorziet en Zuid Afrika van water. We mogen zelfs in de dam, die maar liefst 14 verdiepingen van elk 15 meter hoog telt. Indrukwekkend! Na de tour nodigen drie van de Zuid Afrikaners ons uit om bij hen te komen lunchen. Eén van hen, Terry, werkt aan een project met een “visboerderij” in het stuwmeer van de Katse dam. Na een heerlijke lunch laat hij ons de kweekvijvers zien. Reddingsvesten worden ons om de nek geschoven en we gaan met de boot het meer op! Echt genieten. We komen aan bij een grote “kooi” waar 24.000 forelvissen in zitten. De avonturier van het stel heeft zijn harpoengeweer meegenomen en test zijn geluk: direct bij het eerste schot een vis van 1,5kg geschoten (een wilde forel uit het meer, naast de kooi welteverstaan). Even later wordt er met de hengel nog een forel gevangen. Wanneer er een snorkel in het water valt en begint te zinken springt Vincent er achteraan om het op te duiken voordat het in de diepte (zo’n 180 meter) verdwijnt. Dit resulteert wel in een doorweekte broek en schoenen, maar gelukkig hebben ze bij de boerderij nog wel wat droge kleren voor hem (waarmee hij gelijk in stemming voor Koningsdag komt, zie foto’s). Als afsluiting mogen we één van de gevangen forellen meenemen en die hebben we ’s avonds in Thaba Tseka heerlijk in de oven gebakken!
Al met al echt een super leuke dag. Volgende keer komen Emily en Terry ons bezoeken in Thaba Tseka!
De 1,5u durende tour (kosten: € 0,75!) leert ons meer over de dam die Lesotho van elektriciteit voorziet en Zuid Afrika van water. We mogen zelfs in de dam, die maar liefst 14 verdiepingen van elk 15 meter hoog telt. Indrukwekkend! Na de tour nodigen drie van de Zuid Afrikaners ons uit om bij hen te komen lunchen. Eén van hen, Terry, werkt aan een project met een “visboerderij” in het stuwmeer van de Katse dam. Na een heerlijke lunch laat hij ons de kweekvijvers zien. Reddingsvesten worden ons om de nek geschoven en we gaan met de boot het meer op! Echt genieten. We komen aan bij een grote “kooi” waar 24.000 forelvissen in zitten. De avonturier van het stel heeft zijn harpoengeweer meegenomen en test zijn geluk: direct bij het eerste schot een vis van 1,5kg geschoten (een wilde forel uit het meer, naast de kooi welteverstaan). Even later wordt er met de hengel nog een forel gevangen. Wanneer er een snorkel in het water valt en begint te zinken springt Vincent er achteraan om het op te duiken voordat het in de diepte (zo’n 180 meter) verdwijnt. Dit resulteert wel in een doorweekte broek en schoenen, maar gelukkig hebben ze bij de boerderij nog wel wat droge kleren voor hem (waarmee hij gelijk in stemming voor Koningsdag komt, zie foto’s). Als afsluiting mogen we één van de gevangen forellen meenemen en die hebben we ’s avonds in Thaba Tseka heerlijk in de oven gebakken!
Al met al echt een super leuke dag. Volgende keer komen Emily en Terry ons bezoeken in Thaba Tseka!