Onderweg
Nadat we vijf dagen bij de familie Heemstra in Maseru hebben gelogeerd is het tijd om te vertrekken naar Thaba Tseka, onze woonplaats voor het komende jaar. Vroeg in de ochtend brengt Jakob Jan ons weg in de landrover, die ons voert over prachtige wegen (waaronder de nogal onheilspellende God-help-me-pass) door een uitgestrekt landschap, steeds dieper de Afrikaanse bergen in. Nu begrijpen we pas echt waarom Lesotho ook wel “Kingdom in the Sky” wordt genoemd.
Moshoeshoe day
Eenmaal aangekomen bij het “Paray Hospital and School of Nursing” blijken we met onze neus in de boter te vallen. 11 maart is hier namelijk Moshoeshoe day, een nationale feestdag ter ere van King Moshoeshoe, de eerste koning van Lesotho. En daarbij hoort natuurlijk traditionele kledij: Els in een jurkje en Vincent gewikkeld in een deken, hilarisch! Wat volgt is een groot feest met afwisselend speeches, zang en dans, traditioneel eten, bier en een verfrissende onweersbui. Een betere dag hadden we niet kunnen uitzoeken om een maximale cultuurshock te ervaren.
Verkenning
Gelukkig worden we hier enorm gastvrij ontvangen. Sister Pooka, in wiens huisje we tijdelijk verblijven, helpt ons heel goed op weg. De eerste dagen staan in het teken van relaxen, zodat we het dorp inmiddels aardig hebben kunnen verkennen. Supermarktje… check, bank met pinautomaat… check, PEP (soort Zeeman)… check, kerk… check, en een prachtige canyon in de achtertuin… check!
Nadat we vijf dagen bij de familie Heemstra in Maseru hebben gelogeerd is het tijd om te vertrekken naar Thaba Tseka, onze woonplaats voor het komende jaar. Vroeg in de ochtend brengt Jakob Jan ons weg in de landrover, die ons voert over prachtige wegen (waaronder de nogal onheilspellende God-help-me-pass) door een uitgestrekt landschap, steeds dieper de Afrikaanse bergen in. Nu begrijpen we pas echt waarom Lesotho ook wel “Kingdom in the Sky” wordt genoemd.
Moshoeshoe day
Eenmaal aangekomen bij het “Paray Hospital and School of Nursing” blijken we met onze neus in de boter te vallen. 11 maart is hier namelijk Moshoeshoe day, een nationale feestdag ter ere van King Moshoeshoe, de eerste koning van Lesotho. En daarbij hoort natuurlijk traditionele kledij: Els in een jurkje en Vincent gewikkeld in een deken, hilarisch! Wat volgt is een groot feest met afwisselend speeches, zang en dans, traditioneel eten, bier en een verfrissende onweersbui. Een betere dag hadden we niet kunnen uitzoeken om een maximale cultuurshock te ervaren.
Verkenning
Gelukkig worden we hier enorm gastvrij ontvangen. Sister Pooka, in wiens huisje we tijdelijk verblijven, helpt ons heel goed op weg. De eerste dagen staan in het teken van relaxen, zodat we het dorp inmiddels aardig hebben kunnen verkennen. Supermarktje… check, bank met pinautomaat… check, PEP (soort Zeeman)… check, kerk… check, en een prachtige canyon in de achtertuin… check!
Chief
Onze komst is niet onopgemerkt gebleven, want op onze tweede dag wil de plaatselijk chief ons graag ontmoeten. De chief is een soort burgemeester van het dorp die af en toe ook als rechter optreedt. We worden met de auto naar zijn woning gebracht, ondanks dat het slechts 200 meter lopen is vanaf Paray. Na even gewacht te hebben komt er een wat oudere man naar buiten lopen met een dikke jas aan (terwijl het toch echt boven de 25 graden is) en een petje van Zuid-Afrika op. Dat zal vast niet de chief zijn… toch? Wel dus! Hij heet ons van harte welkom in Thaba Tseka en zegt heel blij te zijn dat we ons gaan inzetten voor zijn dorp (tenminste zo luidt de vertaling vanuit het Sesotho, de eerste taal van Lesotho). Dezelfde dag worden we ook uitgenodigd voor een meeting van het management van het ziekenhuis en de school. Een voorstelrondje later zijn we de helft van de namen alweer kwijt. Pfff, wat zijn die Sesotho namen lastig en wat lijken ze allemaal op elkaar! Dit is wel direct een mooi moment om alle medische spullen die Els voor het ziekenhuis heeft meegenomen over te dragen.
Zondag
Op zondag wagen we ons aan een Afrikaanse kerkdienst. We hadden van de pastor – die we op een van onze verkenningstochten door het dorp al hadden ontmoet – begrepen dat het om 10 uur zou beginnen, maar omdat we al een beetje gewend denken te zijn aan de Afrikaanse tijd besluiten we wat later weg te gaan… toch nog te vroeg uiteraard. Zoals Sister Pooka dan zegt: “We are not wasting time, we are creating time!” De dienst is mooi, met veel zang, heel veel zang. Tussen de liederen door worden we onverwachts naar voren geroepen om ons voor te stellen. Even schrikken maar eigenlijk best wel leuk, zo weet iedereen direct wie we zijn. Er wordt ook direct een vertaler ingeschakeld, die alles vanuit het Sesotho naar het Engels vertaald zodat wij het ook kunnen begrijpen, super aardig en gastvrij. Gedurende de dienst krijgen we een hoop respect voor deze tolk. De pastor is namelijk zo ontzettend enthousiast dat hij de tolk elke keer halverwege zijn vertaling onderbreekt om zijn volgende zin te beginnen. Best lastig vertalen voor die jongen. Na de dienst, die een kleine drie en een half uur heeft geduurd, staat de pastor erop dat we met de auto worden thuis gebracht. En ja hoor, de tolk blijkt ook de chauffeur te zijn.
(On)weer
De meest gehoorde reactie van mensen in Maseru als we vertellen dat we in Thaba Tseka gaan wonen: “Brrrr, dat wordt koud joh!” Tot nu toe is daar nog niks van te merken, maar het is hier nu natuurlijk ook nog (na)zomer. Overdag is het echt heerlijk weer, maar ‘s avonds kan het hier knoeperhard onweren. Het gevolg daarvan is dat de elektriciteit wel eens wil uitvallen. Dan maar weer overstappen op ouderwets romantisch kaarslicht. De elektriciteit is inmiddels weer terug, maar momenteel is er “tot nader bericht” geen water…
Aan de slag
Op maandag is het zo ver, we kunnen aan het werk. Na een uitgebreide rondleiding door de school gaat Els proberen haar registratie als arts te regelen, terwijl Vincent een meeting heeft met een van de afdelingshoofden van de opleiding. We kunnen onze lunch ophalen bij het cafetaria van de school. Er wordt dus voor ons gekookt, zeer relaxed! Het nadeel daarvan is dat je niet altijd in de hand hebt wat je voorgeschoteld krijgt. Zo hebben we in het weekend iets ondefinieerbaars gegeten, waarvan we nog steeds proberen te achterhalen of het nou kippenhartjes of kippenniertjes waren. Enfin, de smaak was best goed!
Onze komst is niet onopgemerkt gebleven, want op onze tweede dag wil de plaatselijk chief ons graag ontmoeten. De chief is een soort burgemeester van het dorp die af en toe ook als rechter optreedt. We worden met de auto naar zijn woning gebracht, ondanks dat het slechts 200 meter lopen is vanaf Paray. Na even gewacht te hebben komt er een wat oudere man naar buiten lopen met een dikke jas aan (terwijl het toch echt boven de 25 graden is) en een petje van Zuid-Afrika op. Dat zal vast niet de chief zijn… toch? Wel dus! Hij heet ons van harte welkom in Thaba Tseka en zegt heel blij te zijn dat we ons gaan inzetten voor zijn dorp (tenminste zo luidt de vertaling vanuit het Sesotho, de eerste taal van Lesotho). Dezelfde dag worden we ook uitgenodigd voor een meeting van het management van het ziekenhuis en de school. Een voorstelrondje later zijn we de helft van de namen alweer kwijt. Pfff, wat zijn die Sesotho namen lastig en wat lijken ze allemaal op elkaar! Dit is wel direct een mooi moment om alle medische spullen die Els voor het ziekenhuis heeft meegenomen over te dragen.
Zondag
Op zondag wagen we ons aan een Afrikaanse kerkdienst. We hadden van de pastor – die we op een van onze verkenningstochten door het dorp al hadden ontmoet – begrepen dat het om 10 uur zou beginnen, maar omdat we al een beetje gewend denken te zijn aan de Afrikaanse tijd besluiten we wat later weg te gaan… toch nog te vroeg uiteraard. Zoals Sister Pooka dan zegt: “We are not wasting time, we are creating time!” De dienst is mooi, met veel zang, heel veel zang. Tussen de liederen door worden we onverwachts naar voren geroepen om ons voor te stellen. Even schrikken maar eigenlijk best wel leuk, zo weet iedereen direct wie we zijn. Er wordt ook direct een vertaler ingeschakeld, die alles vanuit het Sesotho naar het Engels vertaald zodat wij het ook kunnen begrijpen, super aardig en gastvrij. Gedurende de dienst krijgen we een hoop respect voor deze tolk. De pastor is namelijk zo ontzettend enthousiast dat hij de tolk elke keer halverwege zijn vertaling onderbreekt om zijn volgende zin te beginnen. Best lastig vertalen voor die jongen. Na de dienst, die een kleine drie en een half uur heeft geduurd, staat de pastor erop dat we met de auto worden thuis gebracht. En ja hoor, de tolk blijkt ook de chauffeur te zijn.
(On)weer
De meest gehoorde reactie van mensen in Maseru als we vertellen dat we in Thaba Tseka gaan wonen: “Brrrr, dat wordt koud joh!” Tot nu toe is daar nog niks van te merken, maar het is hier nu natuurlijk ook nog (na)zomer. Overdag is het echt heerlijk weer, maar ‘s avonds kan het hier knoeperhard onweren. Het gevolg daarvan is dat de elektriciteit wel eens wil uitvallen. Dan maar weer overstappen op ouderwets romantisch kaarslicht. De elektriciteit is inmiddels weer terug, maar momenteel is er “tot nader bericht” geen water…
Aan de slag
Op maandag is het zo ver, we kunnen aan het werk. Na een uitgebreide rondleiding door de school gaat Els proberen haar registratie als arts te regelen, terwijl Vincent een meeting heeft met een van de afdelingshoofden van de opleiding. We kunnen onze lunch ophalen bij het cafetaria van de school. Er wordt dus voor ons gekookt, zeer relaxed! Het nadeel daarvan is dat je niet altijd in de hand hebt wat je voorgeschoteld krijgt. Zo hebben we in het weekend iets ondefinieerbaars gegeten, waarvan we nog steeds proberen te achterhalen of het nou kippenhartjes of kippenniertjes waren. Enfin, de smaak was best goed!